Het Gemini ruimteprogramma
De Gemini 7 ruimtevlucht was de vierde bemande ruimtevlucht uit het Gemini ruimteprogramma en was meteen ook de twaalfde Amerikaanse ruimtevlucht waarbij een mens zich in een baan om de Aarde bevond. Frank Borman was gezagvoerder tijdens deze missie. Hij werd bijgestaan door piloot Jim Lovell. Op 4 december 1965 werd met succes de 3,6 ton wegende Gemini ruimtecapsule gelanceerd vanop de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida.
Gezagvoerder Gordon Cooper en piloot Pete Conrad waren de twee astronauten die deel uitmaakten van de Amerikaanse bemande Gemini 5 ruimtemissie die plaatsvond in 1965 en de derde bemande vlucht was uit het Gemini ruimteprogramma. Het hoofddoel van deze vijfde Gemini vlucht was een langdurige bemande ruimtemissie aangezien het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA op deze manier een reis naar de Maan, die drie dagen duurt, kon simuleren.
De Gemini 10 ruimtemissie was de 14de Amerikaanse bemande ruimtemissie en ging van start op 21 juli 1966. Aan boord van deze 10de Gemini ruimtevlucht bevonden zich de astronauten John Young en Michael Collins. Voor Young was dit na zijn Gemini 3 ruimteavontuur zijn tweede missie. Honderd minuten voor de Gemini 10 ruimtecapsule gelanceerd werd met de twee astronauten aan boord van op lanceercomplex 19 op de Cape Canaveral lanceerbasis, werd vanop een ander lanceerplatform de 299ste Amerikaanse Atlas raket gelanceerd waarvan de Agena rakettrap zou gebruikt worden door de Gemini 10 astronauten om met te koppelen.
Op 12 september 1966 ging de 9de bemande Gemini ruimtevlucht van start. Aan boord van de Gemini 11 ruimtecapsule bevonden zich astronauten Pete Conrad en Richard Gordon. Voor Gordon was dit al de tweede ruimtevlucht uit het Gemini ruimteprogramma. Deze 17de bemande Amerikaanse ruimtemissie (inclusief de X-15 vluchten) zou vooral in het teken staan van het samenvliegen en koppelen van een Gemini ruimtecapsule met een Agena rakettrap zodat deze technieken later konden gebruikt worden tijdens de Apollo maanmissies. Daarnaast zou men tijdens deze ruimtemissie opnieuw experimenten en onderzoek verrichten op vlak van ruimtewandelingen en werkzaamheden buiten de ruimtecapsule.
De Amerikaanse Gemini 12 bemande ruimtemissie was de laatste missie uit het Gemini ruimteprogramma en was tevens ook de 18de bemande Amerikaanse ruimtevlucht (X-15 vluchten inbegrepen). Aan boord van de bemande Gemini ruimtecapsule bevonden zich astronauten Jim Lovell en Edwin Aldrin. Voor Lovell was dit al de tweede Gemini ruimtevlucht. Tijdens de vorige Gemini ruimtevluchten onderzocht het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA intensief of het mogelijk was om twee ruimtetuigen met elkaar te koppelen in een baan om de Aarde en of het mogelijk was dat astronauten buiten hun ruimtecapsule werkzaamheden konden uitvoeren.
De Amerikaanse Gemini 8 ruimtemissie was de zesde van tien bemande ruimtevluchten uit het Gemini ruimteprogramma. Tijdens deze vlucht zou Amerika voor het eerst in zijn ruimtevaartgeschiedenis een koppeling uitvoeren in een baan om de Aarde tussen twee ruimtetuigen. Gezagvoerder van de Gemini 8 ruimtecapsule was Neil Armstrong. Armstrong werd bijgestaan door piloot David Scott die tijdens deze missie de tweede ruimtewandeling zou moeten uitvoeren uit het Gemini ruimteprogramma.
De Gemini 9A missie zal wellicht de geschiedenis in gaan als één van de meest besproken en bewogen bemande ruimtemissie uit het Amerikaanse Gemini ruimtevaartprogramma. Vier maanden voor de Gemini 9 ruimtecapsule zou gelanceerd worden, kwamen de astronauten voor deze missie, Elliot See en Charles Basset, op 28 februari 1966 om het leven toen hun T-38 straalvliegtuig het dak van een hangar raakte waarin zich ironisch genoeg de Gemini 9 ruimtecapsule op dat moment bevond. Door dit tragische ongeval werden reserveastronauten Tom Stafford en Eugene Cernan opgeroepen om de plaats in te nemen van hun verongelukte collega's.
De eerste missie uit het nieuwe Amerikaanse bemande Gemini ruimtevaartprogramma was de lancering van de onbemande Gemini 1 ruimtecapsule op 8 april 1964 vanop het LC19 lanceerplatform op Cape Canaveral. Tijdens deze missie zouden de nieuwe Gemini ruimtecapsule en Titan II raket uitvoerig getest worden en zouden vluchtleiders voor het eerst gebruik maken van een nieuw communicatie- en volgsysteem.
Gemini 2 was de tweede missie uit het Amerikaanse Gemini ruimteprogramma maar was net als de Gemini 1 missie een onbemande testvlucht waarbij men ditmaal het hitteschild van de Gemini ruimtecapsule en de Titan II draagraket uitvoerig wou testen. Op 19 januari 1965 werd de tweede Gemini ruimtecapsule met succes gelanceerd. Ondanks het feit dat de vlucht slechts 18 minuten en 16 seconden duurde, slaagden de raket en de ruimtecapsule in hun missie en kon het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA zich nu voorbereiden op de eerste bemande Gemini ruimtevlucht.
De Gemini 3 ruimtevlucht was de eerste bemande ruimtemissie uit het Amerikaanse Gemini ruimteprogramma en was eveneens de 9de bemande Amerikaanse ruimtevlucht. De Gemini 3 ruimtecapsule kreeg de bijnaam “Molly Brown”. De crew bestond uit gezagvoerder Virgil I. Grissom, die eerder al een ruimtevlucht maakte tijdens het Mercury programma, en astronaut/piloot John W. Young die op dat moment nog geen ervaring had met ruimtevluchten. Young zou de eerste Amerikaan in de ruimte worden die geen deel uitmaakte van de oorspronkelijke Mercury 7 astronauten.
Ruimtevaart
Ruimtestations
Ruimtevaartorganisaties
James Webb Space Telescope
Astrofotografie
Ruimtevaart in China
Dit gebeurde vandaag in 1985
Lancering vanop het Kennedy Space Center van het Amerikaanse ruimteveer Challenger (STS-51-B) met aan boord zeven astronauten die zeven dagen lang tal van experimenten uitvoerden in het Europese Spacelab ruimtelabo. Tijdens deze Spacelab 3 ruimtemissie werden veertien van de vijftien wetenschappelijke experimenten succesvol uitgevoerd en gingen twee aapjes en 24 ratten mee de ruimte in. Zeven dagen na de lancering keerde het ruimteveer Challenger terug naar de Aarde en landde het ruimteveer veilig op de Edwards Air Force Base in Californië. Foto: NASA
Redacteurs gezocht
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerSteun Spacepage
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.
