Het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf SpaceX heeft vanuit Texas om 01u23 Belgische tijd voor de elfde maal een volledig geassembleerde Starship raket gelanceerd. Net zoals tijdens de voorgaande testvlucht werd Starship ook ditmaal succesvol in de ruimte gebracht waarna het onbemande ruimtevaartuig een zachte landing maakte in de Indische Oceaan. Dit was de laatste maal dat SpaceX dit type Starship ruimtevaartuigen heeft gelanceerd. Vanaf de volgende lancering gaat SpaceX een vernieuwde versie van de Starship raket lanceren die zal uitgerust zijn met de nieuwe Raptor 3 raketmotoren.
De 33 Raptor 2 raketmotoren van de Super Heavy rakettrap werden om 01u23 Belgische tijd tot ontbranding gebracht en brachten het Starship ruimtevaartuig in een suborbitale baan om de aarde met een maximale hoogte van 184 kilometer. Tijdens deze laatste testvlucht van de tweede versie van Starship landde zowel de Super heavy rakettrap alsook het Starship ruimtevaartuig in de oceaan na een geslaagde lancering. De Super Heavy rakettrap werd ontworpen om terug te keren naar de aarde waar hij wordt 'opgevangen' door twee grijparmen van de lanceertoren. Tijdens deze testvlucht zette Starship ook acht Starlink dummy satellieten uit in de ruimte en werd een Raptor raketmotor in de ruimte probleemloos opnieuw tot ontbranding gebracht. Uiteindelijk maakte Starship 66 minuten na de start van de missie een zachte landing in de Indische Oceaan en kwam er een einde aan deze succesvolle testvlucht. Tijdens toekomstige testvluchten moeten zowel de Super Heavy rakettrap alsook het Starship ruimtevaartuig terugkeren naar de Starbase test- en lanceerbasis zodat beiden opnieuw kunnen gebruikt worden.
De Starship-raket is het meest ambitieuze ruimtevaartproject dat ooit is ontwikkeld door het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf SpaceX, dat onder leiding staat van ondernemer Elon Musk. Het doel van deze raket is om de ruimtevaart volledig te vernieuwen. Starship is ontworpen om mensen en vracht te vervoeren naar de maan, Mars en zelfs verder het zonnestelsel in. Tegelijkertijd wil SpaceX met dit systeem de kosten van ruimtevluchten drastisch verlagen door volledige herbruikbaarheid en een uitzonderlijk hoge laadcapaciteit. Starship is niet zomaar een raket, maar een tweedelig lanceersysteem dat bestaat uit twee hoofdonderdelen: de Super Heavy-booster en het Starship-ruimtevaartuig zelf. De Super Heavy fungeert als de eerste trap van het systeem en zorgt ervoor dat het geheel van de aarde kan opstijgen. Zodra de brandstof van de booster is opgebruikt, wordt deze losgekoppeld en keert hij terug naar de aarde om opnieuw te worden gebruikt. Het Starship ruimtevaartuig, dat zich boven op de booster bevindt, dient als het eigenlijke ruimtevaartuig dat vracht of astronauten naar hun bestemming brengt. Zowel de booster als het Starship-ruimtevaartuig zelf zijn volledig herbruikbaar, wat een enorme besparing op de lanceringkosten mogelijk maakt.
Megaraket
De technische eigenschappen van Starship maken het een uniek en revolutionair ruimtevaartuig. Het is volledig herbruikbaar, wat betekent dat geen enkel onderdeel na de lancering verloren hoeft te gaan. Samen met de booster is Starship ongeveer 120 meter hoog, waarmee het de grootste en krachtigste raket is die ooit is gebouwd. Het totale gewicht, inclusief brandstof, bedraagt meer dan 5.000 ton. Starship kan naar schatting meer dan 150 ton aan vracht in een lage baan om de aarde brengen, en zelfs tot 250 ton als het systeem niet wordt hergebruikt. Daarmee overtreft het ruimschoots de kracht van de legendarische Saturn V, de raket die in de jaren zestig en zeventig de Apollo-missies naar de maan mogelijk maakte. De raket wordt aangedreven door Raptor-motoren, die volledig door SpaceX zijn ontwikkeld. Deze motoren gebruiken vloeibaar methaan en vloeibare zuurstof als brandstof. Dat is een belangrijke innovatie, want methaan kan in theorie op Mars worden geproduceerd uit lokale grondstoffen, zoals koolstofdioxide en waterijs. Daardoor zouden toekomstige missies naar Mars hun brandstof ter plaatse kunnen aanmaken, wat het systeem veel efficiënter maakt. De Super Heavy-booster is uitgerust met 33 van deze Raptor-motoren, terwijl het Starship-bovendeel zes motoren heeft: drie voor gebruik binnen de atmosfeer en drie die geoptimaliseerd zijn voor gebruik in de ruimte.
Ontworpen voor verschillende doeleinden
De raket heeft verschillende toepassingen. In de eerste plaats wil SpaceX Starship gebruiken om grote aantallen satellieten in een baan om de aarde te brengen, met name voor het Starlink-project, waarmee wereldwijd snel internet via satellieten wordt aangeboden. Door de enorme laadcapaciteit kan één enkele lancering honderden satellieten tegelijk vervoeren, wat de uitrol van het netwerk versnelt. Daarnaast wordt Starship ontwikkeld voor bemande maanmissies. NASA heeft SpaceX gekozen om een aangepaste versie van Starship, de zogenaamde Human Landing System-variant, in te zetten voor het Artemis-programma. Deze versie zal astronauten van een baan om de maan naar het maanoppervlak brengen en weer terug. Het uiteindelijke doel van Starship gaat echter veel verder dan de maan. Elon Musk ziet het systeem als het middel waarmee de mensheid zich kan vestigen op Mars. Starship moet in de toekomst duizenden mensen en tonnen aan materiaal kunnen vervoeren om daar een permanente, zelfvoorzienende kolonie te stichten. Volgens Musk is dit essentieel voor het voortbestaan van de mensheid op lange termijn: als we op meerdere planeten kunnen leven, zijn we beter beschermd tegen mogelijke rampen op aarde. Bovendien denkt SpaceX dat Starship ook op aarde gebruikt kan worden voor snelle intercontinentale vluchten, waarmee het mogelijk zou zijn om binnen minder dan een uur van bijvoorbeeld New York naar Tokio te reizen.
Roestvrij staal
Ook qua constructie is Starship bijzonder. De raket is gebouwd van roestvrij staal, een materiaal dat niet alleen sterk en duurzaam is, maar ook bestand tegen hoge temperaturen. Dit materiaal geeft Starship zijn karakteristieke zilverkleurige uiterlijk. Hoewel roestvrij staal zwaarder is dan sommige andere materialen, zoals koolstofcomposieten, heeft het grote voordelen: het is goedkoper, beter bestand tegen hitte en eenvoudiger te produceren op grote schaal. Aan één zijde van het Starship-ruimtevaartuig bevindt zich een warmteschild dat bestaat uit duizenden hittebestendige keramische tegels. Deze beschermen het voertuig tijdens de terugkeer in de atmosfeer, wanneer de temperatuur kan oplopen tot meer dan 1.400 graden Celsius. Zowel de booster als het Starship zelf keren gecontroleerd terug naar aarde. De Super Heavy-booster maakt gebruik van stuurvinnen en motorvertraging om te landen, waarna hij wordt opgevangen door twee enorme metalen armen aan de lanceertoren, ook wel “Mechazilla” genoemd. Het Starship zelf voert een spectaculaire manoeuvre uit die bekendstaat als de “belly flop”. Daarbij keert het voertuig horizontaal terug in de atmosfeer en draait het vlak voor de landing verticaal, zodat het op zijn motoren kan landen.
