Diep in het vroege heelal kijkend met NASA's James Webb ruimtetelescoop, hebben astronomen iets unieks gevonden: een sterrenstelsel met een vreemd lichtsignaal, dat zij toeschrijven aan het gas dat de sterren overschaduwt. Sterrenstelsel GS-NDG-9422 (9422), dat ongeveer een miljard jaar na de oerknal is gevonden, is mogelijk een ontbrekende schakel in de galactische evolutie tussen de eerste sterren in het heelal en bekende, gevestigde sterrenstelsels.
Astronomen van de Universiteit van Arizona hebben samen met een internationale groep onderzoekers de atmosfeer van een hete en uniek opgeblazen exoplaneet geobserveerd met behulp van NASA's James Webb Space Telescope. De exoplaneet, die net zo groot is als Jupiter maar slechts een tiende van zijn massa heeft, blijkt oost-west asymmetrie in zijn atmosfeer te hebben, wat betekent dat er een aanzienlijk verschil is tussen de twee randen van zijn atmosfeer. De bevindingen zijn gepubliceerd in het tijdschrift Nature Astronomy.
Deze maand krijgt de aarde er een tweede maantje bij in de vorm van de kleine asteroïde 2024 PT5. In tegenstelling tot de maan, de belangrijkste metgezel van de aarde die onze planeet al zo'n 4 miljard jaar vergezelt, zal deze “nieuwe mini-maan” slechts twee maanden blijven bestaan voordat hij terugkeert naar zijn huis in een asteroïdengordel die onze planeet volgt en rond de zon draait. Een team wetenschappers dat goed thuis is in het bestuderen van zogenaamde “mini-maan-gebeurtenissen” heeft de aanstaande zwaartekrachtvangst geïdentificeerd. Ze zagen de eigenaardige dynamische eigenschappen van 2024 PT5 terwijl ze routinematig pas ontdekte objecten in de gaten hielden op mogelijk interessant gedrag.
Onderzoekers hebben een ontdekking gedaan die ons begrip van de oude geschiedenis van de aarde op de proef stelt. Ze hebben bewijs gevonden dat de aarde mogelijk een ringsysteem heeft gehad dat ongeveer 466 miljoen jaar geleden is gevormd, aan het begin van een periode van ongewoon intense meteorietbombardementen die bekend staat als de Ordovicische inslaggolf. Deze verrassende hypothese, vandaag gepubliceerd in Earth and Planetary Science Letters, komt voort uit plaattektonische reconstructies voor het Ordovicium waarin de posities van 21 asteroïde inslagkraters zijn genoteerd.
Astronomen hebben NASA's James Webb ruimtetelescoop gericht op het onderzoeken van de buitenranden van ons Melkwegstelsel. Wetenschappers noemen dit gebied de Extreme Outer Galaxy vanwege de locatie op meer dan 58.000 lichtjaar afstand van het galactische centrum. (Ter vergelijking: de aarde bevindt zich op ongeveer 26.000 lichtjaar van het centrum).
Voor het eerst hebben astronomen beelden vastgelegd van een andere ster dan de zon, die voldoende detailrijk zijn om de beweging van gasbellen op diens oppervlak te kunnen volgen. De beelden van de ster, R Doradus, zijn in juli en augustus 2023 verkregen met de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), een telescoop die mede-eigendom is van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO).
Als dit sterrenstelsel typisch is, dan geeft het onderzoek, dat vandaag is gepubliceerd in Nature Astronomy, aan dat ons sterrenstelsel al een wisselwerking heeft met zijn naaste buur, Andromeda. Waar eindigt een sterrenstelsel en begint de diepe ruimte? Het lijkt een eenvoudige vraag, totdat je beter kijkt naar het gas rondom sterrenstelsels, dat bekend staat als het circumgalactische medium.
Volgens recent onderzoek is de netto uitstoot van broeikasgassen in Europa sinds de jaren negentig met ongeveer 25% gedaald. Hoewel dit goed nieuws is, onthulde het onderzoek ook een verzwakking van de capaciteit van land en vegetatie om koolstof uit de atmosfeer te absorberen en op te slaan. Het artikel, gepubliceerd in het tijdschrift Global Biochemical Cycles, beschrijft hoe een team wetenschappers een actueel koolstofbudget heeft samengesteld voor continentaal Europa voor de drie belangrijkste broeikasgassen, kooldioxide, methaan en lachgas, over drie decennia: de jaren 1990, 2000 en 2010.
Met behulp van waarnemingen van een NASA suborbitale raket heeft een internationaal team van wetenschappers voor het eerst met succes een elektrisch veld op de hele planeet gemeten waarvan gedacht wordt dat het net zo fundamenteel is voor de aarde als de zwaartekracht en de magnetische velden. Het staat bekend als het ambipolaire elektrische veld. Wetenschappers veronderstelden meer dan 60 jaar geleden voor het eerst dat dit veld bepaalt hoe de atmosfeer van onze planeet kan ontsnappen boven de noord- en zuidpool van de aarde.
Een internationaal team van astronomen heeft met behulp van NASA's James Webb ruimtetelescoop een exoplaneet op ongeveer 12 lichtjaar van de aarde in beeld gebracht. De planeet, Epsilon Indi Ab, is een van de koudste exoplaneten die tot nu toe zijn waargenomen. De planeet heeft een massa die enkele malen groter is dan die van Jupiter en draait om de K-type ster Epsilon Indi A (Eps Ind A), die ongeveer even oud is als onze zon, maar iets koeler. Het team heeft Epsilon Indi Ab waargenomen met de coronagraaf van Webb's MIRI (Mid-Infrarood Instrument).
Vanop de Bajkonoer lanceerbasis wordt de Russische Phobos 2 ruimtesonde in de ruimte gebracht. Phobos 2 bereikte eind januari 1989 de planeet Mars waarna het ruimtetuig foto's naar de Aarde stuurde van Mars en zijn maan Phobos. Helaas verloor men het contact met Phobos op het moment dat een lander werd losgemaakt van de ruimtesonde. Foto: NASA
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.