M60, ook gekend als NGC 4649, is een gigantisch elliptisch sterrenstelsel dat deel uitmaakt van de bekende 'Virgocluster'. Dit sterrenstelsel bevindt zich nabij M59 en M58. De schijnbare afstand tussen deze eerste bedraagt slechts 24'. M60 is eveneens het meest oostelijke lid van het Virgocluster. Langbelichte foto's tonen talrijke bolhopen in de halo van het stelsel. In totaal zijn er wellicht zo'n 5 100. In 2004 werd er een supernovae ontdekt in M60 maar deze was op dat moment al volop aan het verzwakken. M60 staat op een afstand van ongeveer 60 miljoen lichtjaar en in het midden van dit sterrenstelsel bevindt zich een zwart gat dat een massa heeft dat 4,5 miljard keer de massa heeft van de Zon.
M59 is één van de grotere elliptische sterrenstelsels die deel uitmaken van de bekende 'Virgocluster'. Het stelsel staat op een afstand van ongeveer 60 miljoen lichtjaar van de Aarde en heeft een werkelijke diameter van 90 000 lichtjaar. De onderlinge afstand tussen M59 en zijn naaste buur M60 bedraagt slechts 24'. Hierdoor zijn beide objecten met een binoculair of telescoop met lage vergroting makkelijk samen waar te nemen.
M58 is één van de vier balkspiraalstelsels in de bekende catalogus van de Franse kometenjager Charles Messier. Dit sterrenstelsel is ook lid van de bekene Virgocluster waarin zich tal van sterrenstelsels bevinden. Dit sterrenstelsel bevindt zich op een afstand van ongeveer 62 miljoen lichtjaar en heeft vanaf de Aarde gezien een grootte van 5′,9 × 4′,7. Tot op heden zijn er in M58 twee supernovae ontdekt.
M53, of NGC 5024, is een kleine bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Coma Berenices (Hoofdhaar). Deze bolhoop is één van de verst verwijderde die deel uitmaakt van de bekende Messiercatalogus. Het object bevindt zich op een afstand van zo'n 60 000 lichtjaar van de Aarde.
Messier 51, ook bekend onder de naam 'Draaikolknevel', is een opvallend sterrenstelsel dat zich iets ten zuiden van de 'steel' van het sterrenbeeld Grote Beer bevindt. Dit prachtige sterrenstelsel, dat zich in het sterrenbeeld Canes Venatici (Jachthonden) bevindt, dankt zijn naam aan de indrukwekkende spiraalstructuur dat zichtbaar is op fotografische opnames. We bekijken het sterrenstelsel dan ook langs bovenaanzicht, of 'face-on'. Een ander kenmerk van dit prachtige sterrenstelsel is zijn begeleidend stelsel NGC 5195 dat verbonden is met Messier 51. De afstand tot het sterrenstelsel Messier 51 bedraagt ongeveer 31 miljoen lichtjaar en Messier 51 heeft een werkelijke diameter van 124 000 lichtjaar. De schijnbare omvang van het object is, op langbelichte opnamen, bijna zo groot als de schijnbare diameter van de Maan. Het kleinere sterrenstelsel NGC 5195 lijkt verstrengeld te zijn met Messier 51 maar recente onderzoeken hebben uitgewezen dat dit gezichtsbedrog is. NGC 5195 beweegt zich namelijk achter Messier 51 door. De Draaikolknevel is het grootste lid van een kleine groep melkwegstelsels waarvan ook Messier 63 deel uit maakt. Tot deze groep behoren ook de sterrenstelsels NGC 5195, NGC 5023 en NGC 5229.
M46, of NGC 2437, is een zeer rijke open sterrenhoop met zo'n 500 sterren die men kan terugvinden in het sterrenbeeld Puppis (Achtersteven). De leeftijd van deze cluster wordt geschat op ongeveer 100 miljoen jaar. De leden van M46 zijn verspreid over een schijnbare afstand van 27' (even groot als die van de Maan), wat overeenkomst met 30 lichtjaar in werkelijkheid. De afstand tot de sterrenhoop werd bepaald op 5 400 lichtjaar. Een opvallend kenmerk in M46 is de planetaire nevel NGC 2438 die zich in de cluster lijkt te bevinden. Dit is echter gezichtsbedrog aangezien deze planetaire nevel geen deel uitmaakt van M46 maar zich toevallig in dezelfde richting bevindt.
M45 is waarschijnlijk de meest bekende open sterrenhoop. Dit object bevindt zich in het sterrenbeeld Taurus (Stier) en is zelfs in zwaar lichtvervuilde streken zichtbaar met het blote oog. M45, beter bekend onder naam 'Plejaden' wordt ook wel het 'Zevengesternte' of de 'Seven Sisters' genoemd omdat er normaal zeven sterren zichtbaar zijn met het blote oog. De meeste van de ruim 500 leden zijn blauwwitte reuzensterren met spectraaltype B. Aangezien de Plejaden op amper 400 lichtjaar staan, wat dichtbij is op astronomische schaal, neemt deze cluster een gebied in van 100'x120'. De zeven helderste sterren heten Alcyone, Electra, Atlas, Maia, Merope, Taygeta, Pleione, Celaeno en Astrope. Op fotografische opnames is er duidelijk een nevel zichtbaar die de plejaden omhult. Dit is de Merope-nevel of IC 349.
M28 is een bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Sagittarius (Schutter) en is redelijk onbekend aangezien de meeste waarnemers de grotere bolhoop M22 observeren. De bolhoop ligt op een afstand van ongeveer 19 000 lichtjaar van de Aarde. Met zijn werkelijke diameter van 60 lichtjaar is hij compacter dan zijn naaste buur, M22. Tot op heden zijn er reeds acttien variabele sterren ontdekt in M28, meestal van het type RR Lyrae. In 1987 werd er een millipulsar ontdekt in deze bolhoop. De pulsar, met de naam 1620-26, draait één keer om zijn as elke 11 milliseconden.
M57 is ongetwijfeld de bekendste planetaire nevel die elke keer opnieuw wordt waargenomen door zowel beginnende als gevorderde amateur-astronomen. Deze prachtige nevel in het sterrenbeeld Lyra (Lier) is een restant van een zonachtige ster die zo'n 20 000 jaar geleden het leven heeft gelaten. M57 staat ook bekend onder de naam 'Ringnevel' alhoewel de nevel duidelijk ovaal van vorm is.
M56, ook gekend als NGC 6779, is een kleine onregelmatige bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Lier. Deze bolhoop staat op een afstand van 32 900 lichtjaar en meet slechts 85 lichtjaar in diameter. Tot nu toe werd er nog maar één variabele ster ontdekt in M56. Dit is opvallend weinig voor een bolvormige sterrenhoop.
De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 4 Vesta. Dit is de op twee na grootste planetoïde in de hoofdring tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter en is tussen de 468 en 530 kilometer in diameter. Haar grootte en haar ongewoon heldere oppervlak maken van Vesta ook de helderste planetoïde. De vorm van Vesta is ongeveer bolvorming en het oppervlak en het oppervlak wordt gekenmerkt door een enorme krater met een diameter van 460 kilometer op de zuidpool. Foto: NASA
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.