Lancering van een Sojoez raket vanop de Plesetsk lanceerbasis in Rusland
Foto: Starsem

Het bestaan van deze lanceerbasis werd door de Sovjet-Unie lang ontkent maar de Engelse onderwijzer Geoffrey Perry ontdekte in 1966 samen met zijn leerlingen dat de Russische Cosmos 112 satelliet onmogelijk kon gelanceerd zijn vanop de Baikonoer lanceerbasis. Toch duurde het tot 1983 eer de Sovjet-Unie openlijk het bestaan van deze lanceerbasis in het noorden van Rusland erkende. Uiteindelijk bleek dat de Plesetsk Cosmodrome niet enkel gebruikt werd voor het lanceren van satellieten maar het was en is ook nog steeds een belangrijke strategische opslag- en lanceerplaats voor Russische middellange en lange-afstandsraketten. Tot 1997 werden meer dan 1 500 Russische raketten gelanceerd vanop deze plaats voor tal van militaire toepassingen waardoor de Plesetsk Kosmodroom de belangrijkste Russische lanceerbasis was. Hierdoor werd ook duidelijk dat deze lanceerbasis een zeer belangrijke rol heeft gespeeld in de Koude Oorlog aangezien tal van deze militaire raketten toen, en nog steeds, gericht waren op het Westen en de Verenigde Staten. Vandaag de dag telt de Plesetsk Kosmodroom ook nog enkele ondergrondse silo's vanwaar men lange afstandsraketten kan lanceren. Dit is dan ook de reden waarom deze lanceerbasis zeer gesloten is voor Westerse journalisten of bedrijven.

De Plesetsk Kosmodroom beslaat een gigantisch gebied dat 46 kilometer bij 82 kilometer groot is en op het terrein bevindt zich ook de Plestsy luchthaven dat in 2003 gerenoveerd werd. Een dorpje in de buurt van de lanceerbasis kreeg de naam Mirny en deed vooral dienst als verblijf voor de vele ingenieurs en militairen. Door zijn noordelijke liggen kunnen de temperaturen op deze lanceerbasis in de winter zakken tot -45° Celsius. Op de lanceerbasis zelf bevinden zich verschillende lanceercomplexen voor zowel ruimtevaart alsook militaire raketten maar veel van de faciliteiten werden na de val van de Sovjet-Unie niet meer gebruikt. Vandaag de dag wordt de Plesetsk Kosmodroom enkel nog gebruikt voor het lanceren van Soyuz, Kosmos en Rokot draagraketten. Eén van de verouderde lanceercomplexen werd volledig vernieuwd en wordt sinds 2014 gebruikt voor het lanceren van de nieuwe Russische Angara raketten. Helaas kent deze lanceerbasis ook een trieste geschiedenis. Zo kwamen op deze lanceerbasis in juni 1973 negen mensen om het leven toen een Kosmos 3M raket explodeerde op het lanceerplatform. Op 18 maart 1990 stierven nog eens vijftig mensen op de Plesetsk Kosmodroom toen arbeiders een Vostok raket aan het vullen waren met brandstof en deze plots explodeerde. Recentelijk, in 2002, stierf opnieuw een arbeider op de Plesetsk Kosmodroom als gevolg van een explosie van een Soyuz-U raket met aan boord de Europese Foton-M1 satelliet. Doordat Rusland van plan is de Bajkonoer Kosmodroom, die gelegen is in Kazachstan, steeds minder te gebruiken, wordt verwacht dat de Plesetsk Kosmodroom in de toekomst opnieuw meer zal gebruikt worden voor het lanceren van satellieten.

Algemene gegevens Plesetsk Kosmodroom

Naam: Plesetsk Cosmodrome
Alternatieve naam: /
Land: Rusland
Eigenaar: Russian Ministry of Defence
Hoogte: 85 m
Coördinaten: 62°55'32"N - 40°34'40"W
Oppervlakte: 1 762 km²
Start bouw: 1957

embed google map html

Overzicht operationele lanceercomplexen

Pad 16/2: Soyuz-U / Molniya
Pad 43/3: Soyuz-U / Molniya-M
Pad 43/4: Soyuz-U / Soyuz-M / Soyuz-2
Pad 35/1: Angara
Pad 132/1: Kosmos-3 / Kosmos-3M
Pad 132/2: Kosmos-3 / Kosmos-3M
Pad 133/1: Kosmos-2
Pad 133/3: Kosmos-3M / Rokot
Pad 167: ICBM / Topol / Topol-M

Plesetsk
Lancering van een Soyuz raket vanop de Plesetsk Kosmodroom - Foto: Exolaunch

Plesetsk
Het nieuwe Angara lanceercomplex op de Plesetsk lanceerbasis - Foto: AP

Plesetsk
Lancering van een Rokot raket - Foto: ITAR-TASS/Andrei Morgunov

Kris Christiaens

K. Christiaens

Medebeheerder & hoofdredacteur van Spacepage.
Oprichter & beheerder van Belgium in Space.
Ruimtevaart & sterrenkunde redacteur.

Dit gebeurde vandaag in 1807

Het gebeurde toen

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 4 Vesta. Dit is de op twee na grootste planetoïde in de hoofdring tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter en is tussen de 468 en 530 kilometer in diameter. Haar grootte en haar ongewoon heldere oppervlak maken van Vesta ook de helderste planetoïde. De vorm van Vesta is ongeveer bolvorming en het oppervlak en het oppervlak wordt gekenmerkt door een enorme krater met een diameter van 460 kilometer op de zuidpool. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Redacteurs gezocht

Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!

Wordt medewerker

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken