De Pleiaden.
Foto: NASA, ESA, AURA/Caltech, Palomar Observatory

In de astronomie zijn reflectienevels wolken van stof die door licht van een nabije sterren oplichten. Deze sterren zijn niet heet genoeg om ionisatie te veroorzaken in het gas van de nevel zoals in emissienevels maar zijn helder genoeg om het licht te verspreiden en het stof zichtbaar te maken. Het frequentiespectrum dat door reflectienevels wordt verkregen, is gelijkaardig aan dat van verlichte sterren.

De microscopische deeltjes die verantwoordelijk zijn voor de verspreiding, zijn koolstofsamenstellingen (zoals diamantstof) en samenstellingen van andere elementen (voornamelijk ijzer en nikkel). Het ijzer en nikkel wordt vaak uitgelijnd met het galactisch magnetisch veld dat ervoor zorgt dat het verspreide licht lichtjes wordt gepolariseerd. Het onderscheid tussen emissienevels en reflectienevels werd pas in 1922 gemaakt door Edwin Hubble. De reflectienevels zijn meestal blauw aangezien de verspreiding van licht meer efficiënt is voor blauw dan voor rood licht (dit is het zelfde verspreidingsproces dat ons een blauwe lucht en rode zonsondergangen geeft). Reflectienevels en emissienevels worden vaak samengezien. Soms worden ze als diffuse nevel omschreven zoals de Orionnevel. Er zijn momenteel zo'n 500 reflectienevels bekend. De bekendste reflectienevel is deze rond de sterren van de Pleiaden. Een blauwe reflectienevel kan ook gezien worden in het sterrenbeeld Sagittarius. Deze kreeg de naam "Trifid nevel". De grote ster Antares, die erg rood is (spectrale klasse M1), wordt omgeven door een grote rode reflectienevel.

NGC 1999

Net zoals in emissienevels worden er in reflectienevels ook sterren gevormd.

In 1922 publiceerde Edwin Hubble de resultaten van zijn onderzoek over heldere nevels. Een deel van het werk is de Hubble helderheidswet voor reflectienevels welke een verband legt tussen de grootte van de hoek (R) van de nevel en de magnitude (m) van de bijbehorende ster:

5 log(R) = -m + k

Waar k een constante is die afhankelijk is van de gevoeligheid van de metingen.

Sander

Vancanneyt Sander

Oprichter & beheerder van Spacepage & Poollicht.beSterrenkunde en ruimteweer redacteur.

Dit gebeurde vandaag in 1802

Het gebeurde toen

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 2 Pallas. Dit was de tweede planetoïde die ooit werd ontdekt. De planetoïde 2 Pallas beweegt zich in een baan om de Zon op een afstand van ongeveer 416 miljoen kilometer en is ongeveer 550 kilometer groot. Deze ruimterots werd genoemd naar Pallas uit de Griekse mythologie, de dochter van Zeus en beschermgodin van de stad Athene. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Redacteurs gezocht

Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!

Wordt medewerker

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken